Ik ben op bezoek bij een gemeenteraad ergens in het land. Onderwerp is het organiseren van de zogenaamde toegang voor de maatwerkvoorzieningen. Het idee daarbij is dat mensen met een begeleidingsvraag maar één keer hun verhaal hoeven te doen; en dat de ondersteuning die ze nodig hebben vervolgens direct kan starten. Nu kan het gemakkelijk zes weken duren. Hoe kan dat beter?

Het alternatief is dat de gemeente alle gesprekken en beoordelingen zelf doet, dan zal het sneller en beter gaan, is de veronderstelling. Heel even komt het idee voorbij dat de  instellingen dit werk zelf kunnen doen. Maar instellingen hebben er belang bij zoveel mogelijk te doen voor een inwoner, want dat levert geld op. Daarom is de gemeente er dus op tegen dat de instellingen met de inwoner aan de keukentafel gaan zitten.

Maar vindt u dat de gemeente geen belangen heeft? Ik zie één levensgroot belang: de geboden begeleiding mag niet te duur uitvallen.  Daarom is misschien ook de gemeente-ambtenaar niet de juiste gesprekspartner aan die keukentafel.

Maar wie dan wel?

Iedereen die beseft dat de vraag om hulp van de inwoner centraal staat en dat we voor de toekenning en beoordeling enige richtlijnen hanteren,  en begrijpt dat hij op een verantwoordelijke manier met gemeenschapsgeld dient om te gaan. Vakkennis en de juiste burgerschapszin dus.